Asbest is een benaming voor een groep in de natuur voorkomende mineralen. Deze mineralen kun je zien als piepkleine vezeltjes, die de vorm van een naald hebben. Asbest kan heel goed tegen zuren, en hoge temperaturen. Daarnaast is het heel sterk, waardoor het niet, of nauwelijks slijt. Ook is asbest brandwerend en is het goedkoop. Deze eigenschappen van de stof hebben er voor gezorgd dat deze in het verleden op enorm veel producten is toegepast. Asbest hielp mee om deze producten sterker te maken.
Asbest kan op twee verschillende manieren in producten verwerkt zijn. Bij de eerste manier gaat het om hechtgebonden asbest. In dit geval zit de asbest als het ware opgesloten in het materiaal. Dit is bijvoorbeeld het geval bij cement en rioleringsbuizen. De andere manier waarop asbest verwerkt kan zijn noemt men losgebonden asbest. Bij deze vorm is het asbest vaak op het materiaal gespoten, waardoor het eigenlijk in losse vorm voorkomt. Deze vorm van het verwerken van asbest kan heel gevaarlijk zijn voor mensen. Vroeger werd asbest onder andere op deze manier toegepast op isolatiemateriaal, filtermateriaal, en asbestvilt. Sinds 1993 mag deze manier van asbest toepassen dan ook niet meer gebruikt worden.
Asbestvilt is eigenlijk een dunne plaat (ongeveer een halve centimeter dik), die vroeger gebruikt werd om vloeren beter te isoleren. Asbest leent hier zich uitstekend voor. De plaat met asbestvilt werd meestal onder de vloerbedekking neergelegd, waardoor de warmte in huis beter bewaard zou blijven. Omdat het asbest in asbestvilt losgebonden asbest is, is super gevaarlijk voor mensen. Een lichte beschadiging in de vloerbedekking kan al zorgen voor blootstelling aan asbestvezels. Dit kan leiden tot ernstige ziektes, waarvan longkanker en mesothelioom het meest bekend zijn.
Bekijk ook deze pagina’s: